Ondertussen zullen we er maar van uit gaan dat ze me op 38-39 weken van pure miserie gaan inleiden, zeker? Tegen dat is mijn velletje zo getijgerd als maar kan zijn, vrees ik. :)
Thuis zijn is zalig, hoewel ik de eerste dagen de regelmaat van het ziekenhuis miste en om 7u15 dacht "Nu hing ik anders aan de monitor", daarna komt "ons Nathalie" de kamer poetsen en een babbeltje slagen, om 13u30 koffie, en ga zo maar door!
Na een maand en en week UZ ken je de vroedvrouwen, stagiaires en logistieken echt wel goed en mis je ze ook wel! Er zijn er een paar die deze blog volgen, dus bij deze "Dikke merci aan iedereen daar!"
Thuis dus.. De eerste twee dagen thuis waren de kinderen uit logeren bij oma en opa en vertrok Ann om 8u naar haar werk en kwam thuis om 18u. Dat was toch wel ff wennen.. Een lange dag zonder poetsvrouwen, maaltijdbevragers, vroedvrouwen, stagiaires, logistieken, gyneacologe en assistenten die de uren vullen. De eerste dag was er gelukkig bezoek na de middag!
Ik ben van pure verveling twee uur in slaap gevallen die ochtend.. :)
Een gewoonte die ik de dagen nadien ben blijven aanhouden. Mijn lijf heeft het blijkbaar nodig, zo'n powernap. :)
Nu de kinderen thuis zijn, is het lekker druk om me heen. Ann heeft haar handen vol. Buiten koken mag ik ook niets doen van haar. En dat doe ik dus ook niet (meer) .. toen ik de eerste dag die "duidelijk uitgesproken regel" met de voeten trad en de vaatwas had leeggemaakt, was dat het begin van een ruzie-monoloog.
Ik heb me dus overgegeven :)
Ann is dus gisteren met de kids naar Ikea geweest, vandaag gaan zwemmen in Puyenbroeck..
en ik ben schoon blijven liggen in de zetel.
Nu lig ik hier dus nog..
Ik ben wel ff van kant veranderd intussen. :)
Ann ligt al van half negen in haar bed. Doodop.
wat zie ik ze graag, die madam van mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten